Terapia neurotaktylna pochodzi od łacińskich słów: „neurosis” (układ nerwowy) oraz „tactilis” (dotykowy), co oznacza stymulację zmysłu dotyku poprzez wykorzystanie naturalnych, neurofizjologicznych zasobów czuciowo-ruchowych organizmu.

Głównym celem terapii taktylnej jest normalizacja ogólnej wrażliwości poprzez wyciszenie, aktywizacje świadomości kinestetycznej, poprawe odbioru wrażeń dotykowych, regulacje napięcia mięśniowego oraz wspomaganie integracji sensomotorycznej i integracji odruchów.

Terapia Taktylna wykorzystuje techniki stymulacji skóry, mięśni i stawów. Polega to na dostarczeniu odpowiedniej liczby bodźców dotykowych i proprioceptywnych w celu tworzenia i torowania reakcji adaptacyjnych poprawiających funkcjonowanie układu neurosensomotorycznego i neurorozwoju.

Efekty terapii:

Zwiększenie świadomość ciała.

Pobudzenie oraz przygotowanie receptorów skóry do prawidłowego odbioru bodźców sensorycznych pochodzących z otoczenia.

Regulowanie zaburzeń skóry w odbiorze wrażeń dotykowych.

Regulowanie reakcji mózgu na informacje pochodzące ze skóry i mięśni.

Terapia Taktylna jest wykorzystywana zarówno u dzieci, jak i dorosłych.

Wskazania do terapii Taktylnej:

a) Porażenie mózgowe,

b) Autyzm,

c) Nadpobudliwości psychoruchowe,

d) Lęki, fobie,

e) Zaburzenia regulacji emocjonalnej,

f) Trudności w nauce,

g) Opóźnienie rozwoju psychomotorycznego,

h) Zaburzenia rozwoju mowy.